میان سکوت و سوزِ سرمای این زمستان سرد
جای تو بس خالی می نماید ای برف
پر نقش و نگار بلورین دانه های تو
کیست که نشود با یاد آن دلتنگ
دانم که دل نازک تو می شود آب
چون نشینی بر دامن سخت سنگ
لیک کس نتواند پر کند جای تو را
برای شاخه های لخت درختان بی برگ
بیش از این دگر نمانده جای درنگ
بیا که بی تو ندارد زمستان رنگ
دختر پاییزی
